In Museum Jan Cunen in Oss is een mooie tentoonstelling te zien over Willem Witsen (1860-1923) een van de leidende figuren in de vernieuwende kunstbeweging De Tachtigers. Witsen is veel minder bekend en een beetje vergeten zelfs vergeleken met de impressionistische schilders George Hendrik Breitner, Isaac Israëls en Jan Veth en de dichters en schrijvers Wilem Kloos, Albert Verwey, Lodewijk van Deyssel en Frederik van Eeden. Dat is niet terecht. Witsen was een sleutelfiguur in het netwerk van kunstenaars. Hij bood vaak financiële hulp. Maar hij was vooral een veelzijdig kunstenaar. Schilderijen, tekeningen, etsen, aquarellen en foto’s van zijn familie en kunstvrienden (op de zolderverdieping) zijn er zien. En prachtige brieven die de kunstenaars elkaar schreven. Witsen was een groot briefschrijver. Zijn winterse stadsgezichten en landschappelijke impressies zijn bruin en grijs van kleur. Mensen zijn er amper te zien. De stilte is bijna hoorbaar. Het meest imponerend is Witsens grafische werk. Tijdens zijn korte verblijf in London maakte hij fraaie aquarellen van Waterloo Bridge. En de grote etsen zijn fenomenaal zoals de Aardappelrooister, Binnenkant met sneeuw, besneeuwde boten in de Amsterdamse gracht en Turfschepen in de Oude Schans. Een typische Witsen met een laag standpunt en het contrast tussen de besneeuwde en onbesneeuwde delen.
Johannes Janssen 