We hebben dezelfde naam. Ik heb van hem een foto. Op 8 augustus was het twintig jaar geleden dat mijn vader is gestorven. Rommelend in pa ’s spullen, kwam ik die weer tegen. Johannes staat poserend bij een stoel. Je zou denken aan een schrijver. Maar dat was hij niet. Hij werd geboren op 18 april 1891 in Velden, een dorpje in Noord-Limburg. In een kleine boerderij ‘Aan Hartz‘, al lang geleden afgebroken. Zijn geboorte-akte zat tussen de documenten van de familiestamboom. Net als een aanvraag bij de gemeente in mei 1906 voor de aanschaf van een nationaliteitsbewijs. Hij was vijftien en ging samen met mijn drie jaar oudere opa werken als dienstknecht in het Duitse Straelen. Daar leerde hij Anna Maria Hendrix kennen, trouwde met haar in 1918 en ging wonen in Herongen, vlak over de grens bij Venlo. Ik was vorige week bij mijn tante, An, de zus van mijn vader, vlak voordat ze 95 jaar zou worden. Ze is het langst levende familielid en een paar keer bij de broer van mijn opa op bezoek geweest. “Een fantastische man, we gingen er graag heen”. Ze hadden twee kinderen: Hanna en Heinrich. De laatste werd een overtuigd nazi. “Daar heeft hij veel van geleden”. Ze kon zich ook nog zijn uitvaart herinneren, ergens begin jaren zestig. “De binnenkant van het graf was helemaal bedekt met takjes, dat was een plaatselijk gebruik”. Maar daar blijft het bij. Ik besluit om eindelijk eens op onderzoek uit te gaan. Wie was die Johannes? Wat is er van hem en zijn familie geworden?
Johannes Janssen 